Rrrrrroke

ik moet hoesten van sigaretten en mn
ogen prikken ervan, toch doe ik het als
we in het nonnetje ofzo zitten.
zitten & roken zo hoort dat gewoon.

Kussentjes

Om de koude wintervoetjes te bedekken liggen er op onze bank drie kussens; twee rode van stof en een wollige met vier pootjes en een snoet. De laatste is mijn lievelingskussentje. Het kussentje met de vier pootjes komt vanzelf naar je koude bibbervoeten toe en krult zich er lekker warm om- en overheen.
Echter er is een gebruiksvoorschrift waar onder geen beding luchtig mee om mag worden gesprongen:
DO NOT MOVE YOUR TOES

Mededeling

PING PONG
Dames en heren de trein naar..hihihiiiiiiiiiiiiiiiihihi....Enschede van hwiihi niet doen! KLIK

PING PONG
Dames en hihihheren de trein naar Enschede van 22.10 heeft een whiiiiiiiiiiiiiiihihi.

KLIK

En met deze "mededeling" moesten we het vanavond op station Utrecht doen.
Wij wilden niet weten wat er daar achter het microfoontje gebeurde...

Aardig doen

Vanavond kookte ik samen met Kaneel een maaltje en keken we samen Goede Tijden. Gezelligheid allom. Maar er zijn tijden van plezier en er zijn tijden dat je moet gaan. En zo verliet ik rond half 10 haar knusse kamertje en begaf mij richting station. De kille, armoedige trein die enkel 's avonds rijdt liet nog tien minuten op zich wachten en dus keek ik verveeld om me heen. Ik keek naar de Kiosk en naar de man achter de balie. Uit pure verveling probeerde ik te bedenken wat ik eens zou kunnen kopen. Ik had niet echt trek of erge dorst, maar ik wilde gewoon iets. Daar voor de toonbank zag ik plots een rek met scherp geprijsde damesbladen en ik besloot dat dat een goeie aankoop zou zijn. Ik gaf de goede man een euro en bladerde door het blad heen. Eenmaal in de trein had ik al vrij vlot genoeg van de artikelen over 'abortus' en 'hoe maken jongens het uit' en ik sloeg het blad dicht. Het meisje tegen over me keek me vrij jaloers aan. Onder het mom 'aardig zijn voor onbekenden' bedacht ik me dat ik het wel aan haar kon geven (fideel als ik ben), en in gedachte stelde ik me voor hoe ik haar het blad aanreikte en haar zei dat ze hem wel mocht lezen. In het gunstigste geval zou ze dolenthousiast reageren en tien keer zeggen dat het zo reuze vriendelijk van me was, maar in een minder gunstig geval zou ze me eerst niet verstaan, omdat ze muziek aan het luisteren was. Ze zou me heel schichtig aankijken en haar oordopjes uithalen en dan zou ik nog een keer moeten zeggen: "wil jij mijn tijdschrift nog lezen, ik heb hem uit". Heel de coupé zou ondertussen meeluisteren en ik zou allang niet meer het vriendelijke meisje zijn, maar de opdringerige en iedereen zou denken dat ik het haar opdrong of dat ik het blad echt heel graag kwijt wilde.
Terwijl ik zo zat te piekeren naderde de trein station Nijkerk en toen de trein stopte en ik opstond gooide ik het blad quasi achteloos op het tafeltje. Buiten op het perron keek ik stiekem nog even naar binnen. En ja hoor ze zat al lekker te bladeren.