Aan alle stressers

Groot nieuws

Ik heb de vrindelijke juwelier in elk van mijn eerder zo gave en schattige oortjes gaten laten schieten. Voorheen leek me dat altijd bruut veel pijn doen en bovendien zonde. Niet dat ik oorbellen niet mooi vind, integendeel, maar het is zo'n stap weet je wel. Toen ik eindelijk besloten had dat ik er dan maar aan moest geloven, met het idee in het achterhoofd dat ik ze altijd nog dicht kon laten groeien, zag ik ineens overal mensen met vieze uitgescheurde oren. Ik zette het oorbellenidee in de ijskast. Maar vandaag, 28 november 2005, voelde ik dat vandaag de dag was en ik kon dan ook geen dag langer wachten. Zoiets doe je normaal natuurlijk met je beste vriendin erbij die je mentaal ondersteunt, maar Kaneel je was ergens anders en ik voelde dat ik het NU moest doen.
Ik vond het pijnlijk en ze gloeien nog steeds, maar ach nu hoor ik dan daadwerkelijk bij De Grote Meisjes Club.

Het ging niet

Met de beste bedoelingen en mooiste voornemens voor de volgende dag stapte ik gister m'n bed in, maar toen ik vanochtend wakker werd voelde ik m'n eigen bui al hangen. Dit was geen dag om te studeren. Omdat ik niet al te rap wilde toegeven aan dit gevoel ging ik er toch maar eens goed voor zitten. Het ging echt niet en daarom heb ik de dag verder maar gevuld met waar ik het beste in ben: lunchen, thee drinken en winkelen met Kaneel. Je moet je talenten toch blijven ontwikkelen.