De brievenbus

Nu ik het toch over post heb wil ik het ook even over de brievenbus zelf hebben. Wij hebben thuis gewoon een saaie, in de deur uitgehakte standaard gleuf.
Het meest idyllische lijkt mij een brievenbus die tien meter van het huis staat. Dit is meestal alleen weggelegd voor mensen met een riant huis inclusief oprit. Mijn oma heeft zo'n riant huis met oprijlaan. De groene brievenbus staat aan de rand van de weg, vijftien meter van het huis. Het enige probleem is, dat wanneer je binnen aan een kop thee zit te nippen, niks hoort klepperen. Hoewel ik dit zeer zeker als een gebrek ervaar, wordt voor mij de romantiek van de post er niet minder op. Een paar keer op en neer naar de brievenbus sloffen maakt de inhoud misschien wel extra idyllisch en spannend.

Post

Elke ochtend, wanneer ik de brievenbus hoor klepperen, maakt mijn hart een sprongetje en ren ik als een dolle naar beneden. Waarom? Vraag ik mezelf wel eens af. Ik heb geen oude oma die mij lange brieven in haar onleesbare doch sierlijke handschrift schrijft, geen vlam uit een zonnig land die schrijft dat hij me mist en geen suikeroom die pakjes stuurt. Toch blijft het elke dag weer een magisch moment. Elke dag verwacht ik onbewust toch het onverwachte. En wanneer ik twee enveloppen van de Agis vind, een Postbank afschrift en een Donald Duck ben ik niet eens zo heel erg teleurgesteld, morgen immers weer een dag.

Wie o wie?

AMSTERDAM - Een onderbroek met het authentieke remspoor van Elvis is één van de artikelen die worden geveild op een Britse televisieveiling van vier dagen.
bron: www.nu.nl

Wie kan ik alvast verleiden tot een bod?

Pannenkoek appel

Ik heb niks tegen verstandelijk gehandicapten. Natuurlijk niet, over het algemeen zijn ze lief en vaak erg beleefd ook. Ik heb wel een pishekel aan hun 'verzorgers' die denken dat de rest van de wereld niks om deze mensen geeft en er bovendien niet mee om kunnen gaan. Het gros van deze verzorgenden behandelt deze mensen als complete poep. Op belachelijk luide toon en met een stem waarmee je niet eens tegen een kleuter praat worden er commando's en bevelen uitgedeeld.

Restaurant 'de Boerderij', Dierenpark Amersfoort
gesprek tussen verstandelijke gehandicapte, verzorger en moos:

- moos: ,,goedemiddag zegt u het maar..."
- verzorger: ,,MEVROUW VAN ZANTEN, GA ZITTEN." ,,GA ZITTEN."
(mevrouw van zanten tikt moos vriendschappelijk en vrolijk op haar arm)
,,NEE MEVROUW VAN ZANTEN, DAT MAG NIET HE??" ,,WILT U een PANNENKOEKJE, MEVROUW VAN ZANTEN?"
- mevrouw van zanten: ,,joaaaaaaa"
- moos: ,,Wat voor pannenkoek wilt u?"
- verzorger: ,,MEVROUW VAN ZANTEN, WAT VOOR PANNENKOEK, NATUREL?"
- mevrouw van zanten: ,,appppeeeeeel alsjeblief!"
- moos: ,,ok, 1 pannenkoek appel"
- verzorger: ,,ZE WIL EEN PANNENKOEK NATUREL"

(NEE achtelijke doos ze wil APPEL)

- moos: ,,appel toch mevrouw?"
- mevrouw van zanten: ,,appeeeeeeel, appel asjeblief!"
- verzorger: ,,NEE MEVROUW VAN ZANTEN NEEMT pannenkoekje NATUREL HE???"

Beduusd kijken mevrouw van Z en ik elkaar aan. Wie is hier nu niet goed bij zn hoofd? Ik knik naar de verzorgster en knipoog naar mevrouw van Z. Zij krijgt haar pannenkoek met appel.

'Citius, Altius, Fortius'

Ik werd echt ontzettend emotioneel van de opening van de Olympische Spelen vanavond. Ik kan er gewoon niet tegen, al die mensen, die muziek, die mooie kleding, maar vooral ook het idee dat mensen over de hele wereld naar dezelfde beelden kijken als ik. Mensen uit landen waar ik nooit eerder van gehoord heb; Togo, Equat Guinnee, Tadzjikistan, Vanuatu, Tonga, hebben gekeken vanuit hun hut, krot of villa.
Wat ik me afvraag is of bijvoorbeeld een Bin Laden ook zit te kijken. Roept hij hard boe wanneer de Amerikaanse ploeg het stadion binnenloopt en begint hij te juichen wanneer de Afghaanse afgevaardigden binnenkomen? Of kijkt hij helemaal niet, onwetend wat er zich in Athene afspeelt, en rekt en strekt hij zelf zijn wat stramme benen achter in zijn grot.

WVDD

Het woord van de dag (WVDD) is vandaag onmiskenbaar het woord 'seniel'. Het ligt heerlijk soepel in de mond en is net wat krachtiger dan het woord dat we ook wel voor verwarde opa's en oma's gebruiken: dement. De definitie van de van Dale vind ik wat aan de zwakke kant:

se·niel (bn.)
1 aan de ouderdom eigen, door de ouderdom afgetakeld => kinds

Lezen

Omdat de toegang tot de bibliotheek in Nijkerk mij is ontzegt wegens een woordenwisseling met een van de seniele baliemedewerksters verplaats ik mij zo nu en dan richting DE boekhandel van Nijkerk: Roodbeen en van Hartskamp. Door lezend nijkerk liefdevol (maar ten nadele van meneer Hartskamp) afgekort tot Roodbeen (,,mam ik ga even naar Roodbeen!" ,,Goed kind!"). Bij Roodbeen hebben ze agenda's, tijdschriften, kantoorartikelen en vooral boeken. Zo nu en dan probeert mevrouw Roodbeen de etalage wat op te leuken met een bepaald thema. Zo griezelden we allemaal toen we met onze boodschappentassen op weg naar de Kruidvat een blik wierpen op de etalage van Roodbeen en Harry Potter vijf net uit was. Tevreden snorrend kijken we echter wanneer dierendag nadert en mevrouw Roodbeen de etalage versiert met uit zwart karton geknipte katten.
Ondanks het feit dat ik graag vertoef in deze winkel kom ik er niet erg vaak. Ik heb een erg voordelige eigenschap wat lezen betreft. Wanneer ik een boek gelezen heb ben ik standaard na vier weken, hoofdpersonen, plot en thema van het boek kwijt en kan ik het boek gerust opnieuw en opnieuw en opnieuw met dezelfde oh's en ah's als de eerste keer lezen.
Na vijf keer lezen vraag ik me nog steeds af hoe aupair Pauline (Hermans) het er vanaf brengt in Parijs en keer op keer vraag ik me af of Jeweetwel ditmaal zal herrijzen en Harry P eindelijk te pakken krijgt. In principe zou ik met drie boeken een heel leven lang een gelukkige en nieuwsgierige lezer blijven, maar de huidige boekenkast schreeuwt om boeken. Een lege boekenkast is niet meer intellectueel verantwoord. Nee, hij moet goed gevuld zijn, het liefst met onverteerbare/hersenkrakende kost. Ik steun dit idee.
Later wanneer ik oud en seniel ben en mijn kleinkinderen jong en slim moet ik uiteraard kunnen laten zien wat ze in oma's tijd nog hadden: boeken. ,,Boeken oma?" ,,Wat zijn dat?" Op een historische dag in een computergestuurde wereld zal ik ze moeizaam voor gaan, het luik van de zolder openen en met een priemend vingertje op een stoffige kast in de hoek van de zolder wijzen: ,,dat mijn kinderen zijn boeken."

Computeranalfabeten

Mijn moeder drijft mij meerdere malen op een dag tot wanhoop met haar seniele vragen over het ge
(slash mis)bruik van de computer. Omdat ze in het onderwijs zit heb ik altijd gedacht dat ze het bekende 'eerst lezen dan pas vragen' wel kende. Bij het minste of geringste word ik echter naar boven geroepen. Die onzin dat wij, de jeugd, er mee zijn opgegroeid slik ik ook niet meer. Wij hebben het onszelf toch zeker ook aangeleerd? Vanaf vandaag stop ik met hulp aan computeranalfabeten.