Slow-motion

Je hebt wel eens van die momenten dat je alles in slow-motion ziet gebeuren. Vanochtend was bijzonder, toen zag ik mezelf in slow-motion! Ik had vreselijke haast, want ik moest op tijd zijn voor een tentamen. Ik holde de roltrap op, hoorde het fluitje van de trein al gaan, duwde iedereen aan de kant en nam, toen de deuren al bezig waren te sluiten, een grote, elegante en dramatische sprong (die zijn weerga niet kent). Op dat moment zag ik mezelf dus, prachtig ging het. Mn tas zwiepte op het nippertje nog sierlijk tussen de deuren door. “Zo”, zei een meneer en hij keek me trots aan. “Zo”, zei ik en knikte tevreden terug. Het had weinig gescheeld of iedereen was in juichen uitgebarsten. Een glorieus begin van de dag.