Piz Buin, Piz Link, Piz Nijdig

Zonnebrandcreme PIZ BUIN noemen is dat soms een grap? Ik weet niet hoe het met jullie zit maar ik wil altijd graag PIS BRUIN worden en als ik dan een fles piz buin zie staan dan denk ik zo van aha dat moet ik hebben. Maar t schijnt er niks mee te maken te hebben. Ik heb t een en ander maar even uitgezocht en Piz Buin is een hoge bergtop ergens in Oostenrijk en het betekent zoiets als Rundertop. Mij allemaal net iets te bedacht, wat jullie.

Moos, de ezel en de geit

Op zomaar een dag een tijdje geleden, zag ik, toen ik vanuit de auto naar buiten keek, een ezel met een bal op zn neus en een geit die er naar stond te kijken. Ik zei dan ook tegen vaste vriend S.: kijk! een ezel met een bal op zn neus en een geit die er naar staat te kijken! Ik werd uitgelachen, ik piepte dat het echt waar was, en toen t piepen niet baatte werd ik kwaad en toen daar ook om gelachen werd, werd ik behoorlijk chagrijnig.
Toen we een aantal uurtjes later dezelfde weg terugreden en weer langs de boerderij kwamen deden de ezel en de geit alsof ze heel gewoontjes waren. De ezel keek zo normaal mogelijk uit zijn stomme ogen en de geit stond op zn allernormaalst wat gras te herkauwen. De bal lag er maar zo'n beetje bij, zogenaamd heel relaxt allemaal, maar mij maken ze de kop niet gek! Ik zag een ezel met een bal op zn neus en een geit die er naar stond te kijken.

Moos & Kaneel gingen kamperen deel 2

VIJF kilometer per uur mochten we op de camping rijden. Nou ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik had het nog nooit geprobeerd, nee liever geef ik een flinke dot gas en raas ik met wapperende haren door t ganser land. Ik deed echt mijn best, serieus, maar toen de campingvrouwe voor ons uit fietste om ons de plek te wijzen die zij voor ons in gedachte had, was zij duidelijk niet blij. Zij fietste traag, heel traag lieve lezers, zo traag dat we bang waren dat we om zouden vallen. Dat kan met een polo. Ze gebaarde, zonder om te kijken, langzamer rijden, veel langzamer. Zij deed dat door haar handje kordaat in t luchtledige op en neer te bewegen. De motor sloeg nu af.
De rest van ons verblijf, bij 't op en afrijden van de camping, reden wij om te bokken tegen de rijrichting in en gaven wij een extra dot gas voor haar huis. O ZO!

Moos & Kaneel gingen kamperen deel 1

Afgelopen weekend waren Kaneel en ik all the way to Harfsen gereden. Nee, we weten zelf ook nog steeds niet waar het ligt en ook niet hoe we er kwamen. Feit was dat we een aantal dagen daarvoor ineens t idee hadden dat we moesten gaan kamperen. Het leek ons leuk en dat was het ook. Eenmaal aangekomen op camping t Waterjuffertje togen we naar de heer des campings.

'Wat is er.', zei de campingman, hij vroeg het niet eens, hij zei het gewoon 'wat is er', meer niet.
'We willen kamperen', probeerde ik.

Er viel een stilte, niet eens perse pijnlijk, maar toch vreemd.

'We hebben een tent', zei ik in de hoop dat dat de boel zou verklaren.
'Ga daar maar zitten', en hij wees naar een armeuig tuinsetje, 'mijn vrouw komt zo.'

Nou wij dus daar zitten. En toen kwam de vrouw aangefietst. Toen ze ons in het vizier kreeg stapte ze beheerst van de fiets af zonder haar blik van ons af te wenden. Vrij spannend vonden wij.

'Wat is er.', zei ook zij en in haar ogen lazen wij het volgende: what the hell @#%#$^|* doen jullie hier en waarom zitten jullie in MIJN tuin op MIJN tuinstoelen stomme sletten. Ja echt dat dacht ze! Tut-tut!
'We willen hier graag kamperen, we hebben een tent en we vroegen ons af of u plek heeft', zei kaneel zo correct mogelijk.
'Uw man zei dat we hier even konden gaan zitten', zei ik.
'Oke', zei de vrouw.

Ze knikte, draaide zich om en liep naar binnen. Het was vrij duidelijk dat ze ons niet mocht, maar ons kon het niet deren, kaneel en mij. Wij gingen immers kamperen.

Draaiorgels

Vroeger moest ik al huilen van draaiorgels en nu nog. Vooral dat gerammel met dat geldbakje zo agressief naar je toe, vreselijk. Nu woon ik tegenwoordige met mn vaste vrind midden in de winkelstraat, wat leuk is, want we wonen naast de beste ijszaak van de wereld (zo zeggen de talloze en gigantische bekers op de toonbank, echter de concurrent 20 meter verderop heeft deze bekers ook, dus ik weet niet hoeveel waarde we er aan kunnen hechten, ik vermoed een complot van de ijsbranche, iedereen een beker, iedereen de beste = omzet omhoog, maar dit terzijde) en als je in een winkelstraat woont komen winkelende bekenden altijd even koffie drinken en hun nieuwste aanwinsten laten zien, wat dan ook weer gezellig is.
Maar wat dus niet leuk is aan wonen in een winkelstraat is dus het draaiorgel. De draaiorgelaar, of hoe die zaadkoker ook genoemd moet worden, vindt de plek, pal onder ons raam, een uitermate geschikte plek. Meerdere keren per week draait hij er zijn complete repetoire af, van het kleine cafe aan de haven tot heb je even voor mij, niets is hem te dol. Momenteel is het weer zover, ik hoor mezelf niet meer praten en de tv en de radio staan voor jan doedel aan. Ik denk dat ik zal moeten verhuizen.

Verkooptalent

Soms is het leuk om je oude meuk op marktplaats te zetten, omdat het in de weg staat, omdat je je verveeld of omdat je zin hebt in wat cash. Het eerste product dat ik (jaren geleden) op marktplaats zette was mijn roestige laptop. Het was zo'n clamshell van apple, die MOEST ik een keer hebben, maar zoals dat gaat met computers was ie na een paar jaar waardeloos traag en, ik zeg het maar eerlijk, best wel kut. 'Nog geen 100 euro waard', zei mijn broer die dr verstand van heeft. Ik plaatste het geval met een mooie foto op marktplaats en vroeg zonder blikken of blozen 250€, wie niet waagt die niet wint dacht ik nog. Diezelfde avond belde er een man, zo te horen eentje uit Marokko of Turkije (je hoort het toch hè) : 'meizje jij hebt laptop? waar woon je? ik kom er nu aan'. Ik hing op, geen opdringerige mannen in mijn huis. De volgende dag belde er een vrindelijke jongen, een tukker (dat hoor je ook). Hij wilde de laptop voor zijn vriend kopen, 'of je er ook op kon internetten'. Dûh! zei ik en daarop kwam de tukker naar Amersfoort. Hij installeerde zich achter mijn kleine tafeltje, rammelde wat op de laptop en gaf me toen 250 euro. De volgende dag belde hij op dat de laptop toch wel veel lawaai maakte, of hij hem nog kon terug brengen. Ik deed even alsof ik nadacht (en dat deed ik verdomd goed vond ik zelf), ik liet even een stilte vallen, zei een keer hmmm en zei toen op mn allervastberadenst: NEE. Soms moet je hard zijn.
Zojuist heb ik een een grote, lelijke spiegel met een afzichtelijke sierlijst van de Xenos verkocht. Winkelprijs € 24.95, nu bij Moos Marktplaats Shop slechts 35 euro. Ze was er reuze blij mee.

Ik geloof daadwerkelijk dat ik een nieuw talent bij mezelf heb ontdekt. Toch nog!