Foto's waarop ik lachend te zien ben zijn echt zeldzaam.
Zodra er een fototoestel op me gericht is, trekken
de spieren in mijn gezicht zich strak. Dit is een automatische
reflex. Ik kan mn mondhoekspieren nog wel iets optrekken,
zodat het lijkt alsof ik lach, maar dat is zo schaapachtig,
dat ik dat ook maar niet meer doe. Ik heb het geaccepteerd
en het zou fijn zijn als iedereen dat zou doen. Moos lacht
niet op foto's.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten