Als ik in de trein zit doe ik vaak een soort spel. Het gaat als volgt.
In gedachte stel je je voor dat er iets gebeurt waardoor niemand
de coupe meer in of uit kan en (hoe vreselijk) het kan nog dagen
duren voordat er hulp op komt dagen.
Kijk de coupe rond en bedenk vast hoe iedereen zich in zo’n situatie
gaat gedragen. Bedenk wie je vrienden worden, aan wie je je dood
gaat irriteren, wie er nog een pakje Sultana’s in z’n jaszak vind en
die uitdeelt, wie goed verhalen kan vertellen om de tijd te doden, wie
er voorstelt boter-kaas-en-eieren te spelen, wie constant nors voor
zich uit blijft kijken, wie er huilt en om z’n mamma roept, en wie er
begint met vragen als: wie ben je, hoe heet je, wat doe je.
Het is verrassend leuk om op basis van uiterlijk, mensen bepaalde
eigenschappen toe te kennen. En als het de eerste keer niet lukt,
geen zorgen, aldoende leert men.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten