Draaiorgels

Vroeger moest ik al huilen van draaiorgels en nu nog. Vooral dat gerammel met dat geldbakje zo agressief naar je toe, vreselijk. Nu woon ik tegenwoordige met mn vaste vrind midden in de winkelstraat, wat leuk is, want we wonen naast de beste ijszaak van de wereld (zo zeggen de talloze en gigantische bekers op de toonbank, echter de concurrent 20 meter verderop heeft deze bekers ook, dus ik weet niet hoeveel waarde we er aan kunnen hechten, ik vermoed een complot van de ijsbranche, iedereen een beker, iedereen de beste = omzet omhoog, maar dit terzijde) en als je in een winkelstraat woont komen winkelende bekenden altijd even koffie drinken en hun nieuwste aanwinsten laten zien, wat dan ook weer gezellig is.
Maar wat dus niet leuk is aan wonen in een winkelstraat is dus het draaiorgel. De draaiorgelaar, of hoe die zaadkoker ook genoemd moet worden, vindt de plek, pal onder ons raam, een uitermate geschikte plek. Meerdere keren per week draait hij er zijn complete repetoire af, van het kleine cafe aan de haven tot heb je even voor mij, niets is hem te dol. Momenteel is het weer zover, ik hoor mezelf niet meer praten en de tv en de radio staan voor jan doedel aan. Ik denk dat ik zal moeten verhuizen.