De blokfluitjuf leerde ons niet alleen 'de stoker en de machinist' maar ze leerde ons ook over het gevaar dat buiten de schoolhekken dreigde. Over kinderlokkers. Doodsbang verliet ik iedere woensdagmiddag de school. Ik was bang voor elke man die ik tegenkwam opweg naar huis. Kinderlokkers waren altijd mannen, nooit vrouwen. Nooit snoep aan nemen van vreemde mannen, NOOIT! Niemand wist precies wat er gebeurde nadat je het snoepje had aangenomen en mee was gelokt. Je wist alleen dat het iets verschrikkelijks was. Dat wisten we.
Er gingen altijd verhalen rond. Je hoorde verhalen van kinderen van de PWA school (die vent van nummer 14 kijkt altijd zo eng als je langs stept), je dikte het verhaal hier en daar wat aan (de kinderlokker van nummer 14 heeft gister nog een meisje mee gelokt, ze schijnt er nu nog te zitten) en vertelde het door aan klasgenoten en buurtkinderen. Iedereen was bang.
Dat was vroeger. En nu? Zijn er nog steeds verhalen en kinderlokkers? Ik weet het niet. Ik zal deze week eens bij nummer 14 naar binnen gluren en wat kinderen in de buurt ondervragen. Binnenkort meer hier over.
skip to main |
skip to sidebar
3 opmerkingen:
Bbbrrr kinderlokkers. Nou in omstreken van Het Schothorsterbos werd gewaarschuwd voor 'potloodventers', dat je het even weet. Ik begreep nooit wat het waren maar vond het wel vrij vies klinken. Op de verjaardag van Hanneke Holthuis (in het Schothorsterbos) verstopte ik me diep achter de omgevallen boomstam en kwam pas uren later tevoorschijn, toen er inmiddels een nieuw spel begonnen was.
Einde.
Ow jaaaa de kinderlokkers bij de Regenboog en de PWA. Bij ons in de straat woonde er eentje! Vet spannend.
Wauw, bij ons waren de kinderlokkers altijd vrouwen...
Lieke
Een reactie posten